Zaman, eski işimizi, kzıgınlıklarımızı, küslüklerimizi unutturur. Ama yenisini de katar...
Eski alışkanlıklarımızı, mutluluklarımızı, eski sevdiğimiz kıyafetleri unutturur. Ama yenisini de katar.
Sıkıcı bir iş gününün hemen geçmesini, akşam arkadaşlarla muhabetin de hemen bitmemesini isteriz.
Bir gün aşık oluruz, zaman dursa keşke deriz, bir gün ayrılırız günler aylar çabuk bitsin deriz.
Kasım gelir, üşürüz, aralık gelir donarız, haziranı bekleriz. Haziran gelir sıcak olur, temmuz olur yanarız, eylül olsun deriz...
Eylül gelir yapraklar dökülmeye başlari yeşillikler gider, zaman geçsin de yeşillensin bahar gelsin deriz. Zaman geçer her yer yeşil olur, bembeyaz karı özleriz, şubata daha çok var deriz...
Bu arada, zaman hep geçer gider...
Ölürken en çok neyi isteriz, neyi hatırlarız bilmiyorum ama ölene kadar güzel yaşamak isteriz.
Kaybettiklerimiz kazandıklarımız hepsi zamanla olur, bazen kaybettiklerimizi geri isteriz, bazen de kaybolmak...
Türk kahvesi hiç soğumasın, hemen bitmesin isteriz, oysa çayın demlenmesi için sabırsızlanırız, o on dakika çabuk geçsin diye bekleriz...
Bir gün uzun uzun, güzel bir kahvaltıyla geçer zaman, bazen de bitmek bilmeyen bir temizlikle...
Bir kitap biter, yeni bir kitap başlar...
Bir aşk biter, yeni bir aşk başlar...
Bir insan gider, yeni bir insan gelir...
Bir iş biter, yeni bir iş başlar...
Zaman geçer... Ve herşey zamanla olur deriz.
Zaman, bir yolculuk gibidir. Bazen hiç birşey yoktur, bazen deniz vardır, bazen çok güzel bir şehir... Şehirlerde dururuz, yaşarız, sonra bir gün yine yola çıkarız. Anılarımızla gideriz, ama şehirler arkamızda kalır...
Herşeyin bir zamanı var, sabırla tam zamanını bekliyoruz deriz, bekleyemeyiz...
Biz mi zamanın peşinden koşarız, o mu bizim hiç bilemeyiz...
Çünkü "üç nokta" gibidir zaman, hep daha var sanırız, ama bir gün son noktaya geliriz.
Ama severiz zamanı, çünkü zaman doktorun yazmadığı satılmayan tek ilaçtır :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder