Kıyım

Bazen ağaç budanır, güçlenmesi için.
Ağacın kurumuş dalları kesilir.
Hangi dalın kuruduğuna biz insanlar karar veririz.
Görebildiğimiz kadar sadece...

Bazen bir ağaç budanır, pencerenin önündeki manzarayı engellediği için.
O kendi güzelliğinden o kadar emindir ki, bir gün en güçlü dallarına baltayı yer.
Oysa, ona bakan gözler onu bir engel olarak görmüştür sadece...

Bazen de öylesine ağaçlar kesilir, yerine betonlar gelir, kağıt paralar gelir, hırs gelir, ego gelir.
Oksijen gider, yeşillik gider, güzellik gider, temizlik gider.
Buna ise kıyım denir sadece...

Hangisi olursa olsun, kimse hangi ağacın veya hangi dalın ne hissettiğini bilemez eğer görebildiği bir kütükten ve yapraktan ibaretse sadece...




İstanbul... Karlı bir günün sabahı...