Cam kenarı gibi olmalı yanımdaki...
Kafamı dayayıp, izlemeliyim onda gördüklerimi.
Bazen boz, bazen yeşil renklerine bakmalıyım.
Bazen boz, bazen yeşil renklerine bakmalıyım.
Bazen gülümseyen ay çekirdekleri görmeliyim, bazen hiç tanımlayamadığım diğer meyve ağaçlarını, ama en çok da zeytin ağaçlarını.
Diğer insanları, yanımızdan geçenleri, uzaklardaki evleri görmeliyim, o evlerdeki hayatların nasıl olduğunu hayal etmeliyim.
Bazen gece olmalı yıldızlarına bakmalıyım, sonra uyumalıyım...
Cam kenarı gibi olmalı yanımdaki, güneşi girmeli gözüme, kamaştırmalı hatta...
Biraz açıp, belki de bulutlanmış havasından nefesime çekmeliyim, koklamalıyım.
Cam kenarı gibi olmalı, dayanıklı, yaslandığımda yorulmayan...
Ve sorduklarında tabi ki de onu istemeliyim.
çok güzel bir yazı olmuş :)
YanıtlaSilbanada beklerim www.kiriksemsiye.blogspot.com
sevgiler
Çok teşekkür ederim, ben de sizi hemen ekliyorum :)
SilŞiir gibi bir yazı, cam kenarı gibi olmalı çok hoş bir benzetme bayıldım. Bir bardak su gibi duru, tertemiz, saf, dürüst tüm insanlar öyle olsa keşke ama neredeee:( öyle olmadığı için de öyle olanlar, karşısındakinden de saflık, dürüstlük, içidışı bir olma bekleyenler bu hayatta hep üzülüyorlar..üzülüyorlar:(
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, umarım öyle insanlar olsun hep yanımızda. Ben de olabildiğince yanımdakilerin cam kenarı olmaya çalışıyorum, cam gibi kırılmadan. Olabildiğince :)
SilSevgiler :)
Merhaba,
YanıtlaSilBlogunuzu ve yazılarınızı çok beğendim ve sizi takibe aldım :)
Bende bloguma beklerim.
Sevgiler,
http://hayatimakyajla.blogspot.com.tr/
Merhaba,
SilÇok teşekkür ediyorum ve ben de sizi ekliyorum.
Sevgiler:)
Çok güzel ifade edilmiş bir post :)
YanıtlaSilÇok teşekkürler :)
SilBaşını yaslayıp, uzun uzun gidebilmeli..
YanıtlaSilne güzel ifade etmişsin :)